Με αφορμή τα αυριανά μου γενέθλια...

… είπα να κάνω μια μικρή κατάθεση ψυχής (#not) 

Η αλήθεια είναι πως τα γενέθλιά μου (19/01) βρίσκονται αρκετά κοντά στην Πρωτοχρονιά και στο όλο κλίμα του New Year – New You, οπότε δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να σου ξαναπώ τους στόχους μου για αυτόν τον χρόνο της ζωής μου. Για κάτι τέτοιο, θα δεις αυτό το ποστ.

Αυτό που θέλω όμως να μοιραστώ είναι όλα αυτά που βλέπω να αλλάζουν γύρω μου. Άνθρωποι φεύγουν, άνθρωποι έρχονται στη ζωή μου. Έρχονται είτε για να κάτσουν για πάντα είτε για αρκετό καιρό είτε για λίγες εβδομάδες, μέρες, ώρες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι βρίσκομαι πια στην ηλικία που έχω τα μάτια και τα αυτιά μου ανοιχτά. Βλέπω και ακούω απόψεις, συναισθήματα, τρόπους ζωής, τακτικές. Όσο απαίσιος κι αν είναι ο χαρακτήρας κάποιου, σίγουρα κάτι θα σου μάθει – πιθανότατα ότι δεν πρέπει να γίνεις σαν εκείνον. Κι αυτό μου κάνει.

Έχω πια ωριμάσει πολύ και ίσως αυτό συνέβη απότομα, όμως είναι βέβαιο πως δεν είμαι πια το κοριτσάκι που έδινε Πανελλήνιες πριν από λίγα χρόνια και θεωρούσε πως η επιτυχία στις εξετάσεις θα τα φτιάξει όλα. Που δεν έβλεπε την χαρά και την ομορφιά στον κόσμο, σε οτιδήποτε μικρό ή μεγάλο. Που είχε μόλις ανοίξει τα μάτια του και προσπαθούσε απεγνωσμένα να εφαρμόσει τις τακτικές του self-care για να καταπραΰνει τον πονοκέφαλο από το πολύωρο διάβασμα και το υπερβολικό άγχος. Άλλαξα πολύ. Πάρα πολύ. Ειδικά αν σκεφτούμε ότι αυτό το ιστολόγιο υπήρχε στο μυαλό μου εδώ και 4-5 χρόνια, όμως ήταν φέτος που το πήρα απόφαση τελικά.

Ναι, έχω αλλάξει. Βλέπω το καλό στον κόσμο, είμαι ευγνώμων για τα πιο μικρά πράγματα, εκτιμώ τον κάθε άνθρωπο που έχω δίπλα μου. Ξέρω ότι τα πάντα γίνονται για κάποιον λόγο. Ακόμα και οι αποτυχίες. Ακόμη κι αν η εξεταστική ξεκινάει από Δευτέρα και ξέρω ότι θα πιεστώ σαν να μην υπάρχει αύριο. Όμως πλέον γνωρίζω τα όριά μου. Και πώς τα γνωρίζω; Μα επειδή τα έχω φτάσει! Και ξέρω πως πολύ ψηλότερα από όσο πίστευα ποτέ. Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα να μην τα έχω φτάσει ακόμα και τελικά να βρίσκονται ακόμα παραπέρα από αυτό που νομίζω.

Πλέον, όταν έρχεται η ώρα να πάρω μια απόφαση (σημαντική ή όχι) βρίσκω συχνά τον εαυτό μου να σκέφτεται: δεν έχω κάτι να χάσω. Δεν πολυσκέφτομαι πια τα πράγματα και δεν τα ψειρίζω τόσο όσο παλιά. Σίγουρα με νοιάζει ακόμα η γνώμη των άλλων – αν και δεν θα έπρεπε – όμως αυτό που σκέφτομαι πια πριν την κάθε μου κίνηση είναι το εξής: ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί; Συνειδητοποιώ ότι πέρα από την ακεραιότητά μου (obviously) δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να με κρατήσει πίσω και να με σταματήσει. Και ό,τι (σχεδόν) βάζω στο μυαλό μου, το κάνω. Όπως λένε και οι Άγγλοι, the sky is the limit.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάνει εκπληκτικά πράγματα και που πραγματικά θαυμάζω. Δεν θα αρχίσω να τους απαριθμώ, γιατί δεν θα ξεμπλέξεις ποτέ από εδώ πέρα. Αυτοί τα κατάφεραν επειδή πίστεψαν, αφοσιώθηκαν, δούλεψαν σκληρά. Δεν φοβήθηκαν το καινούριο παρά το χειρίστηκαν με σεβασμό. Ούτε τη γνώμη των άλλων φοβήθηκαν: τη χρησιμοποίησαν ως θετική κριτική για να γίνουν καλύτεροι ή πολύ απλά αδιαφόρησαν. Σίγουρα φοβήθηκαν να κάνουν το πρώτο βήμα, όμως η διαδρομή και ο τελικός προορισμός τους αποζημίωσαν. Και ποιος είναι αυτός ο τελικός προορισμός; Ο καθένας επιλέγει πού θα σταματήσει. Εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει τέλος. Πάντα θα υπάρχει το κάτι παραπάνω, αρκεί να έχεις τα κότσια να το κυνηγήσεις.

Δεν ξέρω εάν τα έχω τα κότσια αυτά, όμως αν είναι ένα πράγμα για το οποίο είμαι σίγουρη, αυτό είναι πως στα επόμενα γενέθλιά μου, δεν θα είμαι η ίδια. Όλα αυτά που ανέφερα προηγουμένως ως τωρινά χαρακτηριστικά μου, τότε θα είναι αναπόσπαστα μέρη της προσωπικότητάς μου. Και θα έχω αναπτύξει νέα. Καλύτερα και ανώτερα. Και θα έχω καταφέρει πολλά - μικρά και μεγάλα.

Μέσα σε αυτά, συμπεριλαμβάνεται και τούτο εδώ το blog στο οποίο εσύ αφιερώνεις λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου και σε ευχαριστώ για αυτό. Ακόμη κι αν δεν το καταλαβαίνεις, είσαι κι εσύ ένα κομμάτι της ζωής μου. Κάθε προβολή, κάθε σχόλιο, κάθε αντίδραση μετράει για μένα. Επειδή νιώθω ότι υπάρχει μια πραγματική σύνδεση μεταξύ μας, ακόμη κι αν λένε πως το ίντερνετ δεν μπορεί να το καταφέρει αυτό. Κι όμως, μπορεί.  Και επειδή σε έχω πάρει μονότερμα με τα φιλοσοφικά μου, ώρα για λίγο σπαμ. Για να με βοηθήσεις και λίγο παραπάνω, πλιζ κάνε follow by email εκεί πάνω αριστερά, ώστε να λαμβάνεις ενημέρωση κάθε φορά που ανεβαίνει καινούριο blogpost. Α και, μόλις μαζευτούμε αρκετοί, υπόσχομαι ότι θα ξεκινήσω να στέλνω και μηνιαίο newsletter για να σου λέω τα νέα μου, να σου προτείνω τα καλύτερα μέρη, προιόντα (ακόμα να μάθω πώς μπαίνουν τα διαλυτικά στο πληκτρολόγιο) καθώς και τα καλύτερα του internet (ουσιαστικά θα μοιάζει με τον δεκάλογο που ανέβαζα παλαιότερα βλ. εδώ, εδώ και εδώ).  

Bring it on!

xx

Share: