Ένας επίλογος κι
ένας πρόλογος
Και
να ‘μαστε λοιπόν, να γράφω το τελευταίο blogpost της χρονιάς (πρόσθεσε το
κλασικό: μα πώς περνάει έτσι ο καιρός χωρίς να το καταλαβαίνουμε). Το 2018 ήταν
μια χρονιά-ορόσημο για εμένα και για αυτό σκέφτηκα να μοιραστώ με τον κόσμο του
ίντερνετ τις καλύτερες στιγμές του 2018 μαζί με τους στόχους μου για το 2019…
Ας
αναπολήσουμε παρέα…
Όπως
είπα και πιο πριν, το 2018 ήταν μια σπουδαία χρονιά για εμένα και ειλικρινά δεν
ξέρω από πού να πρωτοξεκινήσω. Να τα πάρω με σειρά χρονολογική ή μήπως με σειρά
προτεραιότητας; Χμμ… Ας τα πάρω τυχαία…
Καταρχάς,
γνώρισα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ κόσμο. Από τη σχολή, από κοινούς γνωστούς, από τυχαίες
συναντήσεις που τελικά εξελίχθηκαν σε δυνατές σχέσεις (φιλικές εννοούσα) . Σε
έναν μέσο άνθρωπο αυτό πιθανότατα φαίνεται φυσιολογικό, όμως για κάποιον τόσο
εσωστρεφή όσο εγώ, πρόκειται για έναν πραγματικό άθλο. Πρόκειται για έναν αγώνα
που κάνεις μέσα σου να μπορέσεις να ανοιχτείς, να είσαι δεκτικός/-ή και
γενικά πιο φυσιολογικός. Οπότε, ναι. Είμαι περήφανη που το κατάφερα αυτό
και που έχω φτάσει στο σημείο να με θεωρούν εξωστρεφή (αχ και να ήξεραν 😉).
Στα
πλαίσια της προσπάθειάς μου να γίνω κοινωνική και επικοινωνιακή, επένδυσα και
στη δημιουργία ενός μικρού (προς το παρόν) κύκλου γύρω από το AthenianGirlOutandAbout
στο Instagram
(κλικ στο λινκ αν θες να γίνεις μέλος της παρέας). Εκεί, γνώρισα καταπληκτικούς
ανθρώπους -έστω και πίσω από την ασφάλεια της οθόνης- οι οποίοι μου μετέδωσαν
λίγη από τη δημιουργικότητα, την ενέργεια και το ταλέντο τους. Μάλιστα, είχα
την τιμή να φιλοξενήσω και κάποιους από αυτούς σε τούτο εδώ το blog
σε αυτό και αυτό
το post.
Και
μιας και μιλάμε για το blog,
σημείο σταθμός του έτους ήταν η έναρξή του στις 17 Σεπτεμβρίου! Επειδή σαν να
μην μου έφταναν όοολα αυτά που ήδη κάνω, είπα να ξεσκουριάσω λίγο και το
γράψιμό μου και να ξεκινήσω ένα… κάτσε να δεις πώς το λέμε στα Ελληνικά…
ιστολόγιο. Μπορώ να πω ότι είναι ένα αρκετά απαιτητικό χόμπι, υπό την έννοια
ότι έχει αρκετή δουλειά και απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο από αυτόν που
φανταζόμουν. Είμαι σίγουρη ότι αυτό το κατάλαβες κι εσύ αν παρατήρησες κάποιες
μεγάλες περιόδους όπου δεν ανέβαινε κανένα post. Ουπς… 🤭
Τα καλά νέα, όμως,
είναι ότι το πήρα απόφαση να το ξεκινήσω και, επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω
πράγματα στη μέση, δεν πρόκειται να το σταματήσω σύντομα. Είναι από τις
καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει ποτέ. Αλήθεια. Και γι’ αυτό θα το εκτιμούσα
πάρα πολύ εάν πάταγες εκείνο εκεί το κουμπάκι πάνω αριστερά που λέει «Κάνε subscribe!»,
ώστε να λαμβάνεις email
όχι μόνο κάθε φορά που ανεβαίνει καινούριο blogpost αλλά και ένα newsletter
κάθε μήνα!
Αφού
έπιασα αυτά που ξεκίνησα μέσα στο ’18, δηλώνω με μεγάλη χαρά και περηφάνια πως
άρχισα να οδηγώ. ΝΑΙ. Αν και είχα το δίπλωμα ήδη από τα περσινά Χριστούγεννα,
έπρεπε να πάει Οκτώβριος μέχρι η αρχοντιά μου αποφασίσει να πάρει μόνη της το
αμάξι και να σταματήσει να πρήζει τους άλλους να την πηγαινοφέρνουν ή να τη
συνοδεύουν ως συνοδηγοί. Ήταν ομολογουμένως ένα αίσιο τέλος. Για όλους. Εκτός
από του οδηγού, το κρυφό ταλέντο μου που έλαμψε φέτος ήταν οι μαγειρικές μου
ικανότητες. Με τη βοήθεια περιοδικών και σάιτ μαγειρικής, ναι, για εσένα λέω
Άκη Πετρετζίκη, έφτιαξα πεντανόστιμες (όλως περιέργως) συνταγές κυρίως με
κοτόπουλο και μακαρόνια. Αναμείνατε για τη συνέχεια μέσα στο 2019. 😊
Μένω
στα εντός σπιτιού και έχω να σου πω (επίσης με πολλή περηφάνια) ότι είδα ΟΛΕΣ
τις ταινίες της Marvel.
Είναι κι αυτό ένα επίτευγμα, εντάξει; Ποτέ δεν περίμενα ότι θα το πω αυτό, αλλά
έχανα τόσο καιρό. Το σύμπαν που έχει δημιουργήσει η Marvel (MCU) με τον για πάντα μέσα στην
καρδιά μας Stan
Lee,
είναι τόσο ρεαλιστικό και ταυτόχρονα φανταστικό. Σκέτο κόλλημα. Σε προκαλώ να
μου κάνεις οποιαδήποτε ερώτηση αφορά το MCU - #geek.
Να
μην παραλείψω φυσικά και τα ταξίδια που έκανα: Σικελία, Ρέθυμνο, Κέρκυρα,
Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία, Πάρος, Σαντορίνη.
Γουάου, φαίνονται πολλά. Κάποια από αυτά τα έκανα με φίλες, κάποια άλλα
οικογενειακά. Το σίγουρο είναι πως πέρασα σε όλα απίθανα. Νομίζω ότι δεν έχει
σημασία το πού θα πας. Το σημαντικό είναι να βρίσκεσαι με ανθρώπους με τους οποίους περνάς καλά.
Αυτό μετράει. Επίσης, να τονίσω σε αυτό το σημείο, πως μέσα σε όλα αυτά τα
ταξίδια, πέταξα με το αεροπλάνο για πρώτη φορά μόνη. Περίεργη εμπειρία πρέπει
να ομολογήσω. Όμως ένιωσα τόσο ανεξάρτητη και ώριμη ενήλικη. (γκουχ γκουχ μόλις
θυμήθηκα την προηγούμενη παράγραφο).
Τέλος,
κατάφερα να ασχοληθώ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ με τον
εαυτό μου. Με εμένα. Έμαθα να ελέγχω το άγχος μου (και η εξεταστική γέλασε,
γιατί η εξεταστική ξέρει). Έμαθα να μη με νοιάζει η γνώμη των άλλων, να τρέφομαι
σωστά, να ακούω το σώμα μου. Να βγαίνω με τις φίλες μου χωρίς να με νοιάζει τι
ώρα είναι - #partyanimal #not. Εδώ θα
μπορούσα να προσθέσω και πολλά άλλα, που όμως είναι αρκετά φιλοσοφημένα για ένα
τέτοιο blogpost.
Και
κάπως έτσι, ολοκληρώνεται για εμένα το 2018: να το παίζω άνετη μέχρι να έρθει η
εξεταστική σε λίγες εβδομάδες. Ταυτόχρονα, σκέφτομαι και τη χρονιά που φαίνεται
να πλησιάζει. 2019. Πωπω. Θυμάμαι όταν ήμασταν μικρούλια το 2009 και λέγαμε:
φαντάσου ότι σε 10 χρόνια θα έχουμε 2019… ακούγεται περίεργο. Μην ανησυχείς κορίτσι
μου, ακόμα ακούγεται περίεργο. Όμως δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο να κάνω,
πέρα από το να σχεδιάσω τους στόχους μου για το ’19 και να το μετατρέψω στην
ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ.
Κινούμενη
στο ίδιο μήκος κύματος με το 2018, σχεδιάζω και του χρόνου να ταξιδέψω πολύ,
όμως αυτή τη φορά με κοριτσοπαρέα, σε μέρη ήσυχα και όχι υπερβολικά τουριστικά.
Θα μάθεις σίγουρα για κάτι τέτοιο. Και αν έχεις διαβάσει αυτό το post, θα
ξέρεις ότι στο bucket
list
μου είναι και το Πατρινό Καρναβάλι. Όχι ό,τι πιο ήσυχο
και ελάχιστα τουριστικό, αλλά anyway.
😉
Επίσης,
έχω ως προσωπικό στόχο να γνωρίσω ακόμα περισσότερο κόσμο τόσο στην πραγματική
ζωή όσο και στην κοινωνία του Athenian Girl Out and About. Θέλω να έχω κοντά
μου ανθρώπους να πρήζω να μοιράζομαι τις χαρές, τις λύπες, τα
μικρούτσικα επιτεύγματά μου καθώς και τον ενθουσιασμό μου για το Avengers 4 – The Endgame. Ωχ τους καημένους.
Ακόμη,
αισθάνομαι απίστευτα δημιουργική και εάν καταφέρω να χωρέσω άλλες 3 ώρες μέσα
στο 24ωρο θέλω να δημιουργήσω τέλειο περιεχόμενο για το blog
αλλά και για το Instagram. Υπάρχουν
πολλά σχέδια στα χαρτιά, τα οποία ανυπομονώ να δεις, όμως υπάρχει ένα πρόβλημα:
είναι ακόμα στα χαρτιά - #procrastination.
Κλείνω
τους στόχους μου για το 2019 με την προσπάθεια να βάλω τον εαυτό μου λίγο πιο
ψηλά από τα πρέπει. Να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο χτίσιμο καλών συνηθειών,
στο διάβασμα βιβλίων, στο θέατρο που αγαπώ πολύ και στις κλασικές ταινίες που
είναι κρίμα να μην έχω δει έως τώρα.
Θα
τα καταφέρω άραγε;;
2019
είμαι έτοιμη για ό,τι επιφυλάσσεις!
…
εμμ αρκεί να είναι καλό, εε !!! 😉
xx
Δημοσίευση σχολίου