Το ελληνικό bucket list μιας μέσης (;) Ελληνίδας φοιτήτριας

Πότε μπορεί να  θεωρηθεί κάποιος πολυταξιδεμένος; Έχω φτάσει στο σημείο να μην ξέρω πού να ταξιδέψω μέσα στην Ελλάδα, επειδή έχω πάει σχεδόν παντού, μετράει;

Το ότι δεν έχουμε ένα εξοχικό για να περνάμε εκεί τις διακοπές μας, έδωσε την ευκαιρία σε εμένα και στην οικογένειά μου να γυρίσουμε όλη την Ελλάδα, καθώς από επιλογή ταξιδεύουμε σε διαφορετικό μέρος κάθε φορά. Σπάνια πηγαίνουμε δεύτερη φορά κάπου. Κι αν αυτό έχει συμβεί, τότε σημαίνει ότι μας άρεσε ΠΟΛΥ (βλ. Λήμνος, Κρήτη, Χαλκιδική). 

Και κάπως έτσι έχουν μείνει πολύ λίγα μέρη στην Ελλάδα στα οποία δεν έχω βρεθεί και που έχω βάλει στο μάτι: μου έχουν καρφωθεί στο μυαλό είτε για την φυσική τους ομορφιά είτε για τις δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις εκεί είτε επειδή απλώς ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ.

Για να δούμε….

ΙΚΑΡΙΑ. Προφανέστατα ο πρώτος προορισμός που μου ήρθε στο μυαλό. Ξακουστή για τα καλύτερα πανηγύρια της Ελλάδας, η Ικαρία έχει μπει εδώ και χρόνια στο bucket list μου και είμαι μονίμως σε stand-by σε περίπτωση που εμφανιστεί κάποια ευκαιρία να πάω. Κάτι υπάρχει εκεί που κάνει τους πάντες να τη λατρεύουν. Που κάνει τόσους ξένους να τα αφήνουν όλα πίσω τους και να πηγαίνουν εκεί να ζουν. Που κάνει τους ντόπιους τους μακροβιότερους όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στον κόσμο. Ίσως είναι τα γλέντια ή η καλή διατροφή ή μάλλον η χαλαρότητα που χαρακτηρίζει την ικαριώτικη ζωή. Βέβαια, πρωταρχική αιτία για την οποία θέλω να πατήσω το πόδι μου σε αυτό το νησί, είναι πρωτίστως τα πανηγύρια - ας μην γελιόμαστε. Εκατοντάδες ή και χιλιάδες κόσμου συγκεντρώνονται και χορεύουν τον Ικαριώτικο σε μεγάλους κύκλους. Δένονται μεταξύ τους. Έχουν κάτι κοινό. Αγαπούν τη ζωή και το κέφι. Γλεντούν με τη ψυχή τους. Τον τελευταίο καιρό λένε πως πλέον τα πανηγύρια δεν είναι τόσο ωραία όσο κάποτε, όταν πήγαινες και τους ήξερες όλους. Πάνε αυτές οι ήσυχες εποχές. Τώρα το νησί σφύζει από ζωή τους καλοκαιρινούς μήνες και οι τουρίστες κάθε άλλο παρά λίγοι είναι. Αναμένουμε και βλέπουμε. Επειδή όταν πάω (που θα πάω) θα το μάθεις ΣΙΓΟΥΡΑ.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα… δεν σε έχω τιμήσει όπως σου αρμόζει. Ντρέπομαι που το λέω, όμως στη Σαλονίκη έχω πάει μόνο μια φορά και μάλιστα για λίγες ώρες μόνο, αφού αποτελούσε στάση σε ένα ταξίδι προς τη Θράκη. Η ξεσαλονίκη είναι γνωστή ως η απόλυτη φοιτητούπολη. Έχω βάλει στόχο ζωής, λοιπόν, πριν αποφοιτήσω να έχω περάσει καμιά βδομαδούλα στην καταπληκτική αυτή πόλη και να γυρίσω όλα τα ρεμπετάδικα και τα κουτούκια της – πράγμα ανέφικτο, αλλά λέμε τώρα.

ΜΗΛΟΣ. Και τι δεν έχω ακούσει για την ομορφιά αυτού του νησιού. Τα ηφαιστειογενή πετρώματά της την κάνουν μοναδική και γεμίζουν το Instagram με απίστευτες φωτογραφίες. Λευκά, πορτοκαλί και κόκκινα βράχια έρχονται σε αντίθεση με το απέραντο μπλε το Αιγαίου (αχ τι ωραία που τα λέω πανάθεμά με). Και τα νερά; Γαλαζοπράσινα! Στη Μήλο, λέει υπήρχαν πειρατές και μπορείς να επισκεφτείς τις σπηλιές τους! Γουάου; Και να μην αναφερθώ στο καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα που μπορείς να δεις από το κάστρο. Αχχχ νησάκι, θαλασσίτσα, σοκάκια, ηλιοβασίλεμα, ουζάκια, ψαράκι, αστακομακαρονάδες, καλαμαράκια…. Πιθανόοοοτατα ξεφεύγω, οπότε ας συνεχίσουμε καλύτερα. ;)

ΙΘΑΚΗ. Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να’ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις..., έγραψε ο Καβάφης. Και είναι λογικό το ότι αυτό το μικρό νησί του Ιονίου ενέπνευσε τον ποιητή. Ως πατρίδα του Οδυσσέα έχει γίνει σύμβολο της ιστορίας μας και το όνομά της έχει μείνει ανεξίτηλο στους αιώνες. Ιθάκη. Εκτός από τα ουκ ολίγα αρχαιολογικά αξιοθέατα (στα οποία δεν περιλαμβάνεται το χαμένο ακόμα παλάτι του Οδυσσέα), η Ιθάκη φημίζεται για το πράσινο τοπίο της, τα καταγάλανα νερά, την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Ιονίων νησιών και τους πολυτελείς οικισμούς. Μάλιστα, το νησί αποτελούσε και καταφύγιο του Ωνάση και της Τζάκι. Δεν ξέρω γιατί, όμως αυτό το μέρος μου βγάζει μια απίστευτη οικειότητα. Σαν να κατάγομαι από εκεί και να έχω χρόνια να πάω. Σαν να έχω εκεί τις ρίζες μου. Λες να είναι το πνεύμα του Οδυσσέα που με καλεί; Λες να έχω πιεί κατά λάθος κάτι που δεν θα έπρεπε και τα λέω έτσι ποιητικά;

ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΣ. Αν και βρίσκονται μια ανάσα μακριά από την Αθήνα, τα νησιά του Αργοσαρωνικού μου έχουν ξεφύγει. Όλοι μου λένε τα καλύτερα για όλα τα νησιά, όμως εγώ έχω βάλει ως στόχους την Ύδρα και τις Σπέτσες. Είναι πολύ όμορφα και γραφικά και το κυριότερο: μπορείς να πας για ΣΚ και να χαλαρώσεις πλήρως από την τρέλα της πόλης. Για να μην αναφέρω για τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα που λένε ότι  πραγματικά αξίζει να δεις. Μάλιστα, έμαθα πρόσφατα, ότι διοργανώνονται εκδρομές από νησί σε νησί με ιστιοπλοϊκό και πως κοστίζει ελάχιστα – ειδικά αν είστε μεγάλη παρέα - #thegoal. Ό,τι πρέπει για ένα ανοιξιάτικο σαββατοκύριακο. :)

RIVER PARTY στο Νεστόριο Καστοριάς. Ένας θεσμός που έχει καθιερωθεί τα τελευταία 39 χρόνια και φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και ξένους νέους. Γίνεται εκεί, που λες, κάθε χρόνο ένα τεράστιο μουσικό φεστιβάλ το οποίο συνδυάζεις με κάμπινγκ και μπάνιο στον Αλιάκμονα. Δυστυχώς, το 40^ο River Party δεν θα διεξαχθεί από την διοργανώτρια εταιρεία ( People Entertainment Group), που το είχε αναλάβει όλα αυτά τα χρόνια, καθώς όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της: «το φετινό «River Party» πρόκειται να διοργανωθεί από μια εταιρία, η οποία φέρεται να είναι συμφερόντων του αντιδημάρχου Νεστορίου και υπεύθυνου για το River Party από την πλευρά του Δήμου και της Δημοτικής Επιχείρησης και η οποία κατήλθε -μόνο αυτή - σε ένα διαγωνισμό, με πολύ ευνοϊκούς όρους, χωρίς να τηρηθεί η νόμιμη διαδικασία και χωρίς να διαθέτει την αναγκαία τεχνογνωσία». Επίσης, αναφέρεται ότι η People Entertainment Group θα κινηθεί νομικά ενάντια σε αυτήν την απόφαση. Τι να πω. Ήλπιζα να πάω φέτος, είναι η αλήθεια, όμως εάν η όλη διοργάνωση γίνει χωρίς τους Ευρωπαϊκούς κανόνες ασφαλείας που εξασφάλιζε η παραπάνω εταιρεία, δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι σώφρον για μια μικρή κοριτσοπαρέα σαν εμάς. Κρίμα. Μακάρι το θέμα να αντιμετωπιστεί και να πάμε να το κουνήσουμε πλάι στο ποτάμι.

ΠΑΤΡΑ. Είπαμε ότι θα είμαστε ειλικρινείς. Η Πάτρα δεν μπορεί να θεωρηθεί μια από τις ομορφότερες πόλεις της χώρας – ή τουλάχιστον αυτή η εντύπωση μου δημιουργήθηκε όταν την επισκέφτηκα πριν από μερικά χρόνια. Στην Πάτρα θέλω να πάω στην περίοδο του Καρναβαλιού εδώ και καιρό, αλλά ποτέ δεν τα έχω καταφέρει, αφού το μεγαλύτερο μέρος της παρέας μου το αφήνει για τελευταία στιγμή (τους αγαπώ παρά τα ελαττώματά τους). Υπάρχει λοιπόν μια μικρήηη πιθανότητα να πάμε φέτος και να μάθουμε αν το σλόγκαν «Πατρινό καρναβάλι για πάντα» έχει όντως μια βάση.  Σε αυτό το σημείο, μιλώντας από τη θέση κάποιου που δεν έχει ποτέ (ακόμα) θα ήθελα να πω προς όλους όσους πηγαίνουν: Παιδιά, μην ανεβάζετε τόσα στόρι στο Instagram. Ζήστε το και λίγο. Και βασικά μην μας υπενθυμίζετε τη μαύρη μας την τύχη που δεν είμαστε και εμείς εκεί. ;)

Για να δούμε… Σε πόσα από αυτά τα μέρη θα έχω ταξιδέψει σε έναν χρόνο από τώρα;

xx

Share: