Ένα φθινοπωρινό ταξίδι
με όλες του τις αναποδιές
Την
πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη (ναι παιδιά ΔΕΝ είναι Οκτώμβρης) οργανώσαμε ένα last-minute
ταξιδάκι στην
Πάρο, όπου έχει μια φίλη μου εξοχικό. Η αλήθεια είναι ότι σκοπεύαμε να το
κάνουμε την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ακυρώθηκε λόγω κακοκαιρίας. Ανάθεμα σε
Ζορμπά! Πήγαμε, λοιπόν, κοριτσοπαρέα να χαλαρώσουμε λίγο γιατί είχαμε κουραστεί
πολύ μέσα στον Σεπτέμβριο και να πάρουμε δυνάμεις πριν αρχίσει το καινούριο
εξάμηνο στη σχολή. Ευτυχώς, ο καιρός ήταν ανοιξιάτικος και ζεστός, αν και το
βραδάκι το χρειαζόσουν το μπουφανάκι αν είσαι τόσο κρυουλιάρης/-α όσο εγώ. ;)
Πάρε
μια μικρή ματιά από το πώς περάσαμε το 5ήμερο…
ΤΕΤΑΡΤΗ. Φτάσαμε στην Πάρο κατά τις 11.30
το πρωί και το μοναδικό πράγμα που αντέχαμε να κάνουμε μετά από το πρωινό
ξύπνημα και το ταξίδι ήταν να πάμε στο σπίτι που ήταν έξω από τη Νάουσα να
απλώσουμε την πραμάτια μας και να βολευτούμε. Το βράδυ πήγαμε για θαλασσινά και
μετά για ποτάκι στη Νάουσα. Και προφανώς κάτι έπρεπε να πάει στραβά, γιατί όλα
ως τότε ήταν τέλεια. Είχε πάει, που λες, 12 το βράδυ κι εμείς ψάχναμε ταξί να μας
γυρίσει στο σπίτι, το οποίο ήταν αρκετά μακριά από την πόλη και στα κατσάβραχα
(εντυπωσιασμένη που το word
δεν διόρθωσε την
λέξη κατσάβραχα). Περιμέναμε στην πιάτσα των ταξί και δεν ερχόταν κανείς για 20
λεπτά κι έτσι αποφασίσαμε να αρχίσουμε να παίρνουμε τηλέφωνο όλους τους ταξιτζήδες
που υπήρχαν στον κατάλογο στο ίντερνετ, μπας και έρθει κάποιος να μας μαζέψει.
Μάντεψε. Ο ένας είχε μόλις αφήσει το ταξί στο γκαράζ, ο άλλος ήταν στο πλοίο
για Αθήνα και άλλος ήταν σπίτι του και ετοιμαζόταν να πάει για ύπνο. Τελικά,
βρήκαμε έναν διαθέσιμο. Αλλά υπήρχε περίπτωση να είναι τόσο εύκολο;; Όοοοοχιιιι…
Γιατί ο άνθρωπος ήταν στην Παροικιά και ήθελε τουλάχιστον 15 λεπτά για να
έρθει. Και κάπως έτσι, πήραμε ταξί στη 1.30 π.μ. και πληρώσαμε και άλλο ένα
10ευρο για το επιπλέον δρομολόγιο Παροικιά-Νάουσα.
ΠΕΜΠΤΗ. Μετά από την κούραση της προηγούμενης
ημέρας, ξυπνήσαμε αργά, φτιάξαμε pancakes για πρωινό και κάτσαμε ήσυχα
ήσυχα στην αυλή να απολαύσουμε την ησυχία της εξοχής. Αργότερα, κάναμε βόλτα στα
πανέμορφα στενά της Νάουσας και στα πάμφθηνα (#ΝΟΤ) μαγαζιά της. Και κάπου
εκεί, πάνω στην πλάκα, αποφασίσαμε να πάμε μονοήμερη στη Σαντορίνη γιατί
είμαστε και γιόλο, μην ξεχνιόμαστε. Αφού πήραμε τα εισιτήρια για Σαντορίνη
και φάγαμε μεσημεριανό στο Mediterraneo,
γυρίσαμε σπίτι για ένα υπέροχο και προπάντως χαλαρωτικό βραδάκι με πίτσα,
ταινία και επιτραπέζια #girlsnight #wildnights .
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Φτάσαμε μεσημέρι στη
Σαντορίνη. Ο ήλιος ζεστός αλλά ο αέρας.. μπρρρρ! Κάναμε την κλασσική πια βόλτα
στα Φηρά και στο Φηροστεφάνι, όπου και πήγαμε για βραδινό στο εστιατόριο «Πιρούνι»
(προτείνω το καταπληκτικό ριζότο με χοιρινό). Και προφανώς θα αναφερθώ στο
ηλιοβασίλεμα, το οποίο πετύχαμε με συννεφιά, όπως και 2 χρόνια πριν, και κάπου
εκεί συνειδητοποίησα ότι είναι στη μοίρα μου να μην το δω ποτέ σε καθαρό ουρανό.
Πίσω στο δελτίο καιρού, είχε αρχίσει να φυσάει τόσο κρύος αέρας, που μας λεδωσαν
κουβερτούλες να σκεπαστούμε όσο τρώγαμε. Και προφανώς τις δεχτήκαμε, γιατί ή
είσαι 80 χρονών ή δεν είσαι. Το υπόλοιπο βράδυ το περάσαμε στο Two
Brothers Bar
και στα Μαμούνια, ως τις πέντε το πρωί. Περάσαμε όπως όπως την υπόλοιπη νύχτα
και κατά τις 11.30 το πρωί πήραμε το καράβι της επιστροφής προς Πάρο.
ΣΑΒΒΑΤΟ. Και επειδή για άλλη μια φορά
το σύμπαν είπε να μας τη φέρει, είχε κύμα. Και πίστεψέ με, hangover
και σχεδόν 4 ώρες
σε καράβι που κουνλαει δεν είναι και ό,τι καλύτερο. Δεν χρειάζεται να πω κάτι
παραπάνω από το ότι είμασταν σαν χαρακτήρες του The Walking
Dead.
Πέσαμε για ύπνο με το που φτάσαμε στο σπίτι και σηκωθήκαμε μόνο για να κάνουμε ντουζ
και να ετοιμάσουμε τις βαλίτσες μας για Αθήνα. Εμ, αυτά παθαίνεις άμα θέλεις
μονοήμερη στη Σαντορίνη. :)
ΚΥΡΙΑΚΗ. Πώς καταφέραμε να ξυπνήσουμε 7.30
το πρωί για να προλάβουμε το ΚΤΕΛ για το λιμάνι, ακόμα να το καταλάβω. Τουλάχιστον
κοιμηθήκαμε κατά τη διάρκεια των 4 ωρών του ταξιδιού. Πάλι καλά δεν κούναγε.
Και κάπως έτσι, επιστρέψαμε στην Αθήνα και στην πραγματικότητα, αφού την επόμενη
μέρα ξεκίναγε το μάθημα.
Να
μη χαρακτηρίσω την κατάσταση στην οποία φτάσαμε πρώτη μέρα του εξαμήνου στη σχολή.
Σίγουρα όχι φρεσκαδούρα.
Αυτά
από το (επεισοδιακό) ταξιδάκι μου!
Τα
λέμε στο επόμενο blogpost!
xx
 οργανώσα...){kind=link}