Ένα φλασμπακ στον πιο αλλοπρόσαλλο μήνα του έτους
Ζωή: Ο Σεπτέμβριος είναι σχεδόν πάντα ένας μήνας με έντονες
εναλλαγές. Γυρνάμε φρέσκοι φρέσκοι από τις διακοπές για να προσγειωθούμε
απότομα στην πραγματικότητα της πόλης: τρέξιμο, τρέξιμο, τρέξιμο. Τις 10 πρώτες
μέρες αφιερώθηκα στο διάβασμα για την εξεταστική, κάτι που δεν ήταν ιδιαίτερα
ευχάριστο, ειδικά μετά από ενάμιση μήνα διακοπών. Ωστόσο, οι υπόλοιπες μέρες
ήταν άκρως χαλαρωτικές, με εμένα να προσπαθώ να οργανώσω τη ζωή μου και να μπω
σιγά σιγά στους ρυθμούς μου.
Φιλοσοφίες: Εξαιτίας διάφορων γεγονότων που συνέβησαν,
έμαθα να εκτιμώ την έννοια του χρόνου, ο οποίος συνεχώς αποδεικνύεται όλο και
πιο σημαντικός. Μία ημέρα έχει 24 ώρες. Υπάρχει χρόνος για τα ΠΑΝΤΑ. Αποφάσισα,
λοιπόν, να περνάω όσο το δυνατό λιγότερο χρόνο χαζεύοντας άσκοπα στο κινητό και
να αντικαθιστώ εκείνες τις ώρες της ημέρας κάνοντας ΚΑΤΙ. Είτε αυτό το κάτι
είναι να πάω γυμναστήριο είτε για να διαβάσω ένα βιβλίο, νιώθω αμέσως ότι ο χρόνος μου δεν
πάει χαμένος. Επίσης, ένα μέρος του χρόνου μου το αφιερώνω κάθε μέρα για να
επικοινωνώ με τους δικούς μου ανθρώπους, οικογένεια, γιαγιάδες, φίλους και
γενικά με όποιον με κάνει να αισθάνομαι καλά. Ο χρόνος δυστυχώς είναι λίγος και
δεν θέλω κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσω πως δεν τον εκμεταλλεύτηκα σωστά.
Μέρη: Μετά από ενάμιση μήνα εκτός σπιτιού, τις πρώτες 20 μέρες του Σεπτέμβρη τις πέρασα στο σπίτι. Ένιωθα να έχω χορτάσει το έξω και σαν γνήσια σπιτόγατα απόλαυσα την κάθε στιγμή: από το συμμάζεμα της βαλίτσας μέχρι το ξεκαθάρισμα των συρταριών και τω ντουλαπιών
Μουσική: Το playlist που το κινητό μου
σίγουρα βαρέθηκε να παίζει σε όλη τη διάρκεια του μήνα ήταν εκείνο της ταινίας The
Greatest Showman. Μετά από τέτοιο έρωτα που πέρασα με αυτήν την ταινία (ιιιίσως
το κατάλαβες στην προηγούμενη παράγραφο), τελικά λάτρεψα και τα soundtracks της και ιδιαίτερα
το Come alive και το This is me, που άλλωστε τιμήθηκε με το Golden Globe
Award for Best Original Song. Επίσης, μεγάλη επιστροφή στο playlist μου έκαναν και οι
Panic! At the disco, με αγαπημένα μου το Roaring 20’s, King of the
clouds, Dancing is not a crime. Απορώ γιατί δεν
τα είχα ανακαλύψει νωρίτερα…
Βιβλία: Το μοναδικό βιβλίο που κατάφερα να διαβάσω
(εκτός από εκείνα της σχολής μπας και πέρναγα το μάθημα) ήταν «Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο και εξαφανίστηκε» του Γιούνας
Γιούνασον. Η ιστορία αφορά έναν ηλικιωμένο, ο οποίος το σκάει στα 100α
γενέθλιά του χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό και μπλέκεται σε διάφορες
περίεργες καταστάσεις. Μάλιστα, μαθαίνουμε ότι στα νιάτα του ήταν ένας ιδιαίτερα
δραστήριος άνθρωπος, ο οποίος ανάλογα με το συμφέρον του έπαιξε σπουδαίο ρόλο
σε πολλά σημαντικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα, στο πλευρό ηγετών όπως ο
Στάλιν, ο Τσόρτσιλ, ο Μάο και άλλοι. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, αφού η
ιστορία εξελίσσεται σχετικά αργά και έχει τεράστιες παρενθέσεις, με αποτέλεσμα
να το βαρεθώ γρήγορα. Η αλήθεια είναι πως περίμενα πολλά περισσότερα από ένα
βιβλίο με πάνω από 8 εκ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Τηλεόραση: Από τα μέσα του Σεπτεμβρίου και μετά, άρχισα να παρακολουθώ το Greece's Next Top Model για το οποίο έχω η αλήθεια είναι πως ανάμεικτα συναισθήματα. Δεν έχω παρακολουθήσει τα υπόλοιπα, οπότε θα μιλήσω αποκλειστικά για αυτή τη σεζόν. Από τη μια πλευρά, οι κριτές μας βάζουν απότομα στον σκληρό κόσμο του modelling, κάνοντας πολλές φορές έντονα σχόλια στις διαγωνιζόμενες για τα φυσικά τους χαρακτηριστικά ή τονίζοντας πως χρειάζεται να χάσουν κιλά. Από την άλλη, είναι πολύ καλό να απορρίπτουν το ψεύτικο και το υπερβολικό, προωθώντας το σλόγκαν: όμορφη γυναίκα δεν σημαίνει όμορφο μοντέλο. Και πράγματι, υπήρξαν πολλές όμορφες κοπέλες που απλά δεν έκαναν για μοντέλα. Ωραίο προς το παρόν σόου, αλλά ίσως να χρειάζονται πιο ήπιοι χειρισμοί.
Ίντερνετ: Η αλήθεια είναι πως δεν πολυασχολήθηκα με τα viral που κυκλοφόρησαν (βασικά δεν ξέρω καν ποια ήταν), αφού είχα επικεντρωθεί στα πολυαγαπημένα μου podcasts, όπως θα κατάλαβες στο προηγούμενο ποστ. Τα καινούρια podcasts που ανακάλυψα και αυτόν τον μήνα και έγινα αμέσως φανατική ακροάτρια, ήταν το The Debrief Podcast και το VIEWS with David Dobrik and Jason Nash. Τέλεια για λίγη ώρα χαλάρωσης μακριά από την οθόνη του κινητού/υπολογιστή!
Μόδα/Ομορφιά: Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο σεπτεμβριάτικος καιρός δεν μας έκανε να βαρεθούμε στιγμή σχετικά με τα ρούχα που φοράγαμε. Ζέστη, συννεφιά, αέρας, κρύο, με διαφορά ωρών. Και κάπως έτσι δεν υπήρξε κάποιο ρούχο που να φόρεσα ξανά και ξανά για να μπορέσω να το συμπεριλάβω μέσα στον δεκάλογο του μήνα. 😉 Όσον αφορά την ομορφιά, δεν σταμάτησα να φοράω το Kiss me for ever Lipstick από την Erre Due στις αποχρώσεις 30 και 31, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι χρώματα που ταιριάζουν παντού και πάντα και δεν φεύγουν με το φαγητό (σημαντικότατο κριτήριο). Α! Να μην ξεχάσω να αναφέρω ένα κοσμοϊστορικό γεγονός: ναι, έβαψα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τα νύχια μου και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τα νιώθω 2 κιλά ελαφρύτερα, αν σκεφτούμε πόση ώρα τα καθάριζε η κοπέλα από πετσάκια (άχρηστη πληροφορία αλλά είπα να τη μοιραστώ).
Quote: Ως άνθρωπος ιδιαίτερα αγχώδης για να τα προλάβω όλα έγκαιρα, αυτές τις μέρες επένδυσα αρκετό χρόνο για να βρω το κατάλληλο εκείνο ρητό (ξαφνικά η λέξη quote μου αρέσει περισσότερο) που θα εκφράζει την ανάγκη μου για χαλάρωση και αποβολή του στρες και της βιασύνης. Και το βρήκα: There is more to life than increasing its speed, δηλ. Υπάρχουν περισσότερα πράγματα στη ζωή από το να αυξάνεις την ταχύτητά της. Ένα quote που δένει απόλυτα και με τη φιλοσοφία του Σεπτέμβρη. Ωωωπ! Ωραία το έκλεισα, ε;;
Και με αυτήν την παρότρυνση
να εκμεταλλευτούμε καλύτερα τον χρόνο στη ζωή μας, σε αποχαιρετώ. Ελπίζω να σου
ήταν ενδιαφέρων αυτός ο δεκάλογος και να ανυπομονείς όσο εγώ για τον επόμενο! Περιμένω
να δω στα σχόλια τα δικά σου αγαπημένα του μήνα ή/και τη γνώμη σου πάνω στα
δικά μου. :)
xx
