Πριν
από λίγες εβδομάδες, ένιωσα να χάνω τον έλεγχο της ζωής μου. Μπορεί να είχα
επανέλθει στην πραγματικότητα της πόλης και να είχα συνειδητοποιήσει πως οι
διακοπές τελείωσαν, όμως ένιωθα να πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό, ενώ στην
πραγματικότητα δεν συνέβαινε τίποτε το τραγικό ούτε είχα λόγο να φρικάρω σαν
να περιμένω τη συντέλεια του κόσμου.
Σήμερα,
μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είμαι ήρεμη και ξέρω ακριβώς που βρίσκομαι και τι
κάνω. Μάλλον. Όπως και να ‘χει, ακολούθησα τα βήματα που έχουν επανειλημμένα
αποδειχτεί σωτήρια για την ψυχική μου υγεία να μπορέσω να αποκτήσω και
πάλι τον έλεγχο της ζωής μου. Με αφορμή, λοιπόν, τα πρόσφατα γεγονότα
φρικαρίσματος (είναι καν αυτό λέξη;) αποφάσισα να συγκεντρώσω όλη μου τη σοφία
(#not)
σε αυτό εδώ το blogpost 😊
Προκειμένου
να σε ενθαρρύνω κι εσένα να ξεκινήσεις και να σου δώσω το απαραίτητο motivation,
την Κυριακή θα ανεβάσω στο IGTV
μου ένα επεισόδιο αντίστοιχο
με αυτό το blogpost,
επομένως ακολούθησέ με, βάλε μια ειδοποίηση και ετοιμάσου!
Ξεκινάμε;
ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ. Το πρώτο πράγμα που κάνω για
να ξανανιώσω ότι έχω τον έλεγχο είναι να πάω γυμναστήριο. Όπως όλοι ξέρουμε, το
καλοκαίρι θεωρείται απαγορευμένη περίοδος για κάτι τέτοιο (ή τουλάχιστον αυτό
λέω εγώ στον εαυτό μου 😁), επομένως η αποχή μου από κάθε είδους γυμναστικής πέρα
από το κολύμπι και το περπάτημα μέσα στο λιοπύρι, κράτησε τρεις περίπου μήνες.
Έτσι, το να ξεκινήσω και πάλι το γυμναστήριο μετά το καλοκαίρι ήταν ένα από τα highlights
του μήνα ολόκληρου 🎉.
Η αρχή ομολογώ ότι ήταν αρκετά δύσκολη, όμως αμέσως ένιωσα όλο μου το σώμα να
ενεργοποιείται και τις φυσικές ενδορφίνες να κάνουν τη δουλειά τους και να μου
φτιάχνουν τη διάθεση. Άρχισα να κοιμάμαι καλύτερα, να τρέφομαι πιο προσεκτικά
και γενικά να αισθάνομαι τη γνωστή ευφορία που προσφέρει η γυμναστική.
ΜΙΑ
ΑΝΑΣΑ. Κάθε
φορά που οι σκέψεις στο μυαλό μου μοιάζουν σαν ατελείωτο κουβάρι, η εμπειρία
έχει δείξει ότι αυτό που χρειάζομαι είναι να περάσω χρόνο με τις σκέψεις μου
αυτές. Αυτό το καταφέρνω σε δύο βήματα. Πρώτον, τις καταγράφω -και δεν εννοώ σε
ένα απλό ημερολόγιο. Παίρνω το έμπιστο Α4 σπιράλ τετράδιο που έχω αφιερώσει σε αυτόν
τον σκοπό και αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί. Χωρίς ιδιαίτερη δομή,
συνοχή, συνεκτικότητα και παραγράφους όπως μας μάθαιναν στο σχολείο. Εδώ αρχικά
καταγράφω κάθε μου σκέψη, συναίσθημα και προβληματισμό. Έπειτα, τα παίρνω όλα
ένα ένα και προσπαθώ να απαντήσω το γιατί συμβαίνει αυτό αλλά και το πώς θα το
λύσω. Αυτό μπορεί να καταλήξει σε εμένα να κάνω ψυχανάλυση στον εαυτό μου, όμως
hey,
πιστεύω ότι όλοι πρέπει να το κάνουμε αυτό πού και πού και να τα βρίσκουμε με
τον εαυτό μας - #reflection.
Τέλος, ενθαρρύνω τον εαυτό μου όπως θα ενθάρρυνα την καλύτερη μου φίλη και θα
την έβαζα στην θέση της, μακριά από μια επικείμενη και δίχως λόγο κρίση
πανικού. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε ένα challenge που έχω θέσει στον εαυτό μου: Journaling
για 30 μέρες.
Σύντομα θα έρθει και blogpost για
το πώς μου φάνηκε, όμως προς το παρόν είμαι στη μέρα 17/30, οπότε έχουμε ακόμα
(μοιράζομαι την πορεία μου στο challenge κάθε
μέρα στα Instagram Stories μου,
οπότε ρίξε μια ματιά εκεί!) Δεύτερον, βρίσκω στο YouTube το κατάλληλο guided
meditation
(καθοδηγούμενο διαλογισμό) και αφιερώνω λίγα (ή και πολλά) λεπτά στο να
βρίσκομαι μόνη μου αποκλειστικά με την αναπνοή μου 🧘. Όλο αυτό μπορεί να πάρει
από 30’ ως μια ώρα, όμως είναι άκρως αναζωογονητικό και, πίστεψέ με, κάνει
θαύματα στο να κατέβουν οι παλμοί της καρδιάς μου που στο μεταξύ έχει φτάσει σε
συχνότητα παλμών μαραθωνοδρόμου.
ΑΝΟΙΧΤΟΙ
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ.
Όχι, δεν εννοώ τη ΔΕΗ. Εννοώ ότι έχει έρθει η ώρα να ολοκληρώσω όλα όσα έχω
αφήσει στη μέση και έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι με περιμένουν. Σε
αυτά συμπεριλαμβάνονται μισοτελειωμένα βιβλία (δεν αντέχω να τα αφήνω έτσι για
πολύ καιρό), προχειρογραμμένα blogposts
και πολλά ακόμη. Εδώ ανήκουν επίσης και διάφορες μικρές δουλίτσες, από αυτές που
όλοι έχουμε αλλά σχεδόν πάντα αναβάλουμε. Σίγουρα με καταλαβαίνεις. Σε αυτήν
την περίπτωση, ακολουθώ τον ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΠΛΟ κανόνα του «αν παίρνει λιγότερο από
10’ κάν’το». Έτσι, σιγά σιγά κλείνουν όλα εκείνα τα to-do’s που τριγυρνούσαν στο μυαλό μου
και ειλικρινά αισθάνομαι ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου. Ένας τρόπος για να
διευκολύνω τον εαυτό μου είναι να σπάω σε πολύυυ μικρά βήματα ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Έτσι,
το μάζεμα του σπιτιού μετατρέπεται σε μάζεμα του γραφείου μου, της τσάντας μου, του
σαλονιού, της κουζίνας. 💪
ΑΚΡΙΒΕΙΣ
ΕΝΤΟΛΕΣ. Αν
υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο δεν είμαι καλή κατά τις «χαώδεις» περιόδους για
τις οποίες συζητάμε, αυτό είναι το να βρίσκω από πού να ξεκινάω και πού να
καταλήγω, αφού είμαι πεπεισμένη ότι έχω ένα βουνό πράγματα που πρέπει να κάνω
και δεν ξέρω τι να διαλέξω πρώτα. Η αποδεδειγμένα καλύτερη λύση είναι αφότου
ηρεμήσω και συνέλθω από τον χωρίς λόγο πανικό, να πάρω το bullet
journal μου
και να κάνω ένα μεγάλο braindump με
όλα όσα πρέπει να κάνω. Έπειτα, ανάλογα με τη σημαντικότητα που έχει το καθετί,
θέτω τις προτεραιότητές μου και τις περνάω στην ατζέντα μου, όπου σημειώνω και
πόσο διαρκέσει η κάθε δουλειά. Όλο αυτό γίνεται προκειμένου να ακολουθώ
επακριβώς ένα πρόγραμμα, που ξέρω ότι έχω σκεφτεί καλά και ότι είναι το
καλύτερο δυνατόν, χωρίς να πανικοβάλλομαι για το τι πρέπει να κάνω κάθε φορά.
Συνεπώς, αφιερώνω μερικά λεπτά από τον χρόνο μου για να προγραμματίσω μία ή
περισσότερες μέρες και να βγάλω τον εαυτό μου από τη διαδικασία να σκέφτεται
«Τι να κάνω τώρα;» ή «Δεν ξέρω τι να πρωτοκάνω». Οι εντολές του παρελθοντικού
μου εαυτού είναι γραμμένες στην ατζέντα μου και πρέπει να ακολουθηθούν κατά
γράμμα. Ένα άγχος λιγότερο, πολλά ✔️ περισσότερα.
ΟΛΑ
ΣΕ ΤΑΞΗ. Αν με
παρακολουθείς καιρό, θα ξέρεις ότι η οργάνωση θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το
δεύτερο όνομά μου. Όσο ο χώρος γύρω μου είναι ακατάστατος, τόσο είναι και το μυαλό
μου επίσης. Και είναι λογικό. Πώς μπορείς να είσαι ήρεμος μέσα στο ίδιο σου το
σπίτι τη στιγμή που υπάρχουν ρούχα πεταμένα στο πάτωμα, στοίβες χαρτιά πάνω στο
τραπέζι και ένας σωρός από άπλυτα πιάτα μέσα στον νεροχύτη; Ανάλαβε ένα δωμάτιο
τη φορά και τακτοποίησέ το ξεκινώντας από τη μία πλευρά και καταλήγοντας στην
άλλη, ώστε να μην πελαγώσεις. Όπως έχεις καταλάβει, εδώ προσπαθούμε να τα
πάρουμε όλα βήμα-βήμα προκειμένου τελικά να βάλουμε το μυαλό μας σε μια σειρά
και άρα να επανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Μια ιδέα που θα σε βοηθήσει ενώ
τακτοποιείς είναι να ακούς το αγαπημένο σου playlist ή podcast που θα σου φτιάξει τη διάθεση
και θα σε ωθήσει να συνεχίσεις. Επίσης, μια πολύ χρήσιμη τακτική είναι να βάζεις
ένα timer
στο κινητό σου που
θα διαρκεί 20 λεπτά. Μέσα σε αυτά τα 20’ θα πρέπει μόνο να μαζεύεις το σπίτι
και τίποτε άλλο. Θα δεις ότι μόλις ξεκινήσεις και γνωρίζοντας ότι ο χρόνος
μετράει αντίστροφα (τρία ζήτω για την …. Παραγωγικότητα) θα μπεις στο mood
και θα τελειώσεις
γρήγορα και αποτελεσματικά.
Μια
σκοτεινή πλευρά της ζωής μου που βάζω σε τάξη σε τέτοιες περιόδους αποδιοργάνωσης
είναι μια καταγραφή των εξόδων μου. Με αυτό, δεν εννοώ να κάνω απλώς την
πρόσθεση όλων αυτών που έχω ξοδέψει αλλά και να σημειώσω στο bullet
journal μου
πότε και για ποιο σκοπό τα ξόδεψα. Αυτό μου δίνει μια σαφή εικόνα
για το πώς διαχειρίζομαι τα χρήματά μου και παίρνω αποφάσεις για το πώς θα
συνεχίσω στο εξής. Είναι μια διαδικασία που συχνά αποφεύγω ώστε να συνεχίσω να
εθελοτυφλώ για όσα ξοδεύω, όμως τι να κάνουμε… έκλαψα λίγο όμως έκατσα.
Αν
δεν το έκανες μετά τις διακοπές (δες περισσότερα εδώ) ή αν χρειάζεται να το
κάνεις ξανά, άδειασε το inbox
σου από τα μη διαβασμένα εισερχόμενα. Άνοιξε όσα πράγματι σε ενδιαφέρουν, επισήμανε
τα σημαντικά, σβήσε τα άχρηστα και απάντησε όπου χρειάζεται. Και μιας και
βρίσκεσαι στον υπολογιστή ή στο κινητό σου, κάνε και ένα ξεκαθάρισμα σε εκείνα
τα αρχεία που τρώνε άσκοπα χώρο από τη μνήμη της συσκευής. Είτε είναι
φωτογραφίες που δεν πρόκειται να δεις ποτέ ξανά, είτε αρχεία pdf
που κατέβασες μα
δεν θα ξαναχρειαστείς, έχει έρθει η ώρα να διαγραφούν.
ΝΤΡΙΝ
ΝΤΡΙΝ. Πολύ
συχνά, το μόνο που θέλω να κάνω είναι να μιλήσω σε κάποιον που θα με κάνει να
γελάσω και να χαλαρώσω. Ξεκινάω, λοιπόν, είτε τα τηλέφωνα είτε τις
βιντεοκλήσεις στις κολλητές. Αν πετύχω ενεργό και πάνω από ένα άτομο σε μια από
τις ομαδικές που ανήκω, τότε η βιντεοκλήση γίνεται ομαδική και το πανηγύρι
ξεκινά 😅. Μετά από 45’ (στην καλύτερη περίπτωση κι αν δεν έχουμε πολλά να πούμε)
έχω μοιραστεί τη βλακεία που κουβαλάω μέσα μου το άγχος μου, έχω δεχτεί
κράξιμο που πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό, έχω κουτσομπολέψει, έχω γελάσει και
έχω ανανεωθεί. Τι άλλο να ζητήσω;; Εεε;;
Και
κάπως έτσι, μέσα σε λίγες μέρες κατάφερα να συμμαζέψω τα συντρίμμια μου
το άστατο μυαλό μου, να σταματήσω να πελαγώνω και να αποκτήσω και πάλι το πάνω
χέρι στη ζωή μου. 😌
Αν
σου άρεσε αυτό το post,
σίγουρα θα λατρέψεις αυτή τη σειρά δύο μερών, όπου σου μαθαίνω πώς να
οργανώνεις την πιο badass
και παραγωγική εβδομάδα ΕΒΕΡ. 4
xx
Δημοσίευση σχολίου