Η μοναδική στρατηγική που χρειάζεσαι όταν δεν έχεις έμπνευση

Ίσως να παρατήρησες ότι τις τελευταίες εβδομάδες αυτό το blog παρέμενε σιωπηλό για δεύτερη φορά μέσα στο έτος. Ο κύριος λόγος πίσω από αυτό ήταν ότι δεν είχα πια έμπνευση. Δεν ήξερα τι να γράψω.😓 Σαν να στέρεψε η πηγή που μου έδινε ιδέες τόσο καιρό και δημιουργούσα συνεχώς. Δεν είναι ότι δεν είχα χρόνο. Αυτό που μου έλειπε δεν ήταν ο χρόνος (εκτός από ελάχιστες  περιπτώσεις) αλλά η έμπνευση. Χρειαζόμουν μια λύση επειγόντως. Και τη βρήκα.✌

Σε αυτό το blogpost θα βρεις

• Γιατί χρειάστηκε να βρω μια τέτοια στρατηγική

• Ποια είναι τελικά η στρατηγική για να βρει κανείς την έμπνευσή του

• Τι κατάλαβα αφότου την εφάρμοσα

ΓΙΑΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΒΡΩ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Αυτό που σκεφτόμουν κάθε μέρα ήταν: τι να γράψω; Ποιο θέμα να ακουμπήσω; Για ποιο θέμα να αρχίσω να κάνω έρευνα; Χρειαζόμουν άμεσα μια στρατηγική. Μια στρατηγική που να με έβγαζε από τη διαδικασία να ανοίγω το Word και να κοιτάω το άδειο έγγραφο. Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε και μια τάση αναβλητικότητας μαζί με άρνηση, αφού το να γράψεις ένα καλά δομημένο και άρτιο άρθρο απαιτεί αρκετό χρόνο και πνευματική προσπάθεια: να γράψεις το πρόχειρο διάγραμμα, ένα πρώτο κείμενο, να κάνεις έρευνα αν χρειάζεται, να εμπλουτίσεις το κείμενό σου, να το διορθώσεις, να το διαβάσεις ξανά και ξανά ώσπου τελικά να προσθέσεις εικόνες, συνδέσμους και τα emoji που ταιριάζουν (αν έχεις παρατηρήσει, χρησιμοποιώ πολλά 😁). Δεν είναι λίγο, ειδικά όταν νιώθεις ότι η δημιουργικότητά σου έχει πέσει σε λήθαργο και δεν έχει τίποτα να προσφέρει.

Χρειαζόμουν πίσω την έμπνευσή μου και μαζί με αυτή θα ερχόταν και η όρεξή μου να δημιουργήσω περιεχόμενο, χωρίς να καθυστερώ αναβάλλοντας για αύριο 😁 το ένα blogpost μετά το άλλο. Ακόμη κι αν προσπάθησα και πιέστηκα να γράψω σε ένα χαρτί όσες τυχόν ιδέες είχα, τελικά η σελίδα έμενε κενή. Σε γενικές γραμμές ήξερα ότι ήθελα να γράψω κάτι για την Αθήνα ή για τη ζωή στο Πανεπιστήμιο. Όμως τι ακριβώς; Το ερώτημα παρέμενε: τι; Καμία ιδέα δεν γραφόταν στο χαρτί και αυτό με άγχωνε, αφού φοβόμουν ότι είχα δώσει όλα όσα είχα να δώσω και ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο να γράψω.

Συνειδητοποίησα γρήγορα ότι η κατάσταση απαιτούσε άμεσα μέτρα. Μέτρα που να με βοηθήσουν να βρω την έμπνευσή  μου ξανά. Τη δική μου έμπνευση. Όχι να αντιγράψω τη δουλειά κάποιου άλλου σαν εύκολη λύση, κάτι που μπορούσα να κάνω, όμως δεν θεωρούσα ηθικά σωστό. Ναι, πολύ συχνά ένα άρθρο ή βίντεο μου δίνουν ιδέες για να δημιουργήσω το δικό μου περιεχόμενο, μα αυτό τελικά θα περιέχει τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ λόγια και όχι κάποιου άλλου. Θέλω αυτό που να δημιουργώ να είναι δικό μου και μόνο. Ακόμη κι αν παίρνω τη γνώση από αλλού, τελικά εγώ είμαι αυτή που έχει την έμπνευση να συνθέσει ένα κείμενο μεταφράζοντας τη γνώση που απέκτησε με τα δικά της λόγια και προσαρμόζοντάς την έτσι που να είναι εφαρμόσιμη στα δεδομένα τα δικά μου και πιθανότατα των ανθρώπων που διαβάζουν τα κείμενά μου. Δεν μπορούσα και δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσω να κλέψω την έμπνευση κάποιου άλλου. Ποια ήταν λοιπόν η στρατηγική που ακολούθησα προκειμένου να βγω από αυτό το αδιέξοδο; 

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΟΥ;

Αφού πέρασα όοολη αυτή τη διαδικασία του να μην έχω ούτε μια ιδέα στο μυαλό μου, η λύση μου ήρθε ουρανοκατέβατη. Και αυτή ήταν να παρατήσω το γράψιμο.

Ναι, καλά διάβασες: να παρατήσω το γράψιμο.
Και αυτό έκανα. Για 20 ημέρες δεν έγραφα καθόλου. Μοιάζει σαν κάτι που θα έκανε ένας φυγόπονος, όμως δεν είμαι μια από αυτούς. Η σκέψη μου να κάνω ένα βήμα πίσω, ήρθε όταν κατάλαβα πως προκειμένου να έχω κάτι να γράψω, πρέπει να το έχω πρώτα ζήσει. Πώς να γράψω για το καινούριο μαγαζί που έφαγα εάν δεν πάω σε αυτό χαλαρή μια Κυριακή απόγευμα; Πώς να γράψω για το self-care όταν δεν αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου; Τι playlist να γράψω εάν δεν περνάω χρόνο ακούγοντας μουσική και ψάχνοντας νέους καλλιτέχνες και τραγούδια;

Το μόνο πράγμα που θα με βοηθούσε να επανέλθω στη γραφή μου ήταν να πάψω να γράφω για λίγο καιρό. Να ευχαριστηθώ τη ζωή. Να δω την ομορφιά γύρω μου. Να κάνω πράγματα διαφορετικά, έξω από τη ρουτίνα που τείνω να μπω λόγω της καθημερινότητας του χειμώνα και της σχολής. 😌

Πράγματι, μέσα σε αυτές τις 20 ημέρες έκανα πολλά. Άρχισα να ανταποκρίνομαι στους ρυθμούς της σχολής, ξεκίνησα κανονικά το γυμναστήριο, πήγα έεεενα σωρό βόλτες (εδώ να σημειώσω και το παρόν που έδωσα στο chocolate fest) και το σπουδαιότερο: έκανα πράγματα διαφορετικά και καινούρια. Βέβαια, αυτή τη στιγμή το γράφω αυτό με ένα ραγισμένο δάχτυλο ποδιού καθηλωμένη στο κρεβάτι και μακριά από κάθε σκέψη για βόλτα, όμως τουλάχιστον όσο κράτησε ήταν καλό. 😎

Ένα από τα πράγματα που έκανα μέσα στην 20ήμερη αποχή μου από το γράψιμο ήταν ότι αφιέρωσα χρόνο στο Instagram μου, με αποτέλεσμα να φτάσουμε τους 1000 στην κοινότητα του Athenian Girl Out and About και να πληθαίνουμε σιγά σιγά🎉 (εσύ ακόμα να ακολουθήσεις το atheniangirl_outandabout;). Παράλληλα, αποφάσισα να ασχοληθώ περισσότερο με το IGTV, και… το λάτρεψα! Η αλήθεια είναι ότι είναι λιγουλάκι δύσκολο να έχω έτοιμα πλάνα κάθε εβδομάδα και μετά να έχω τον χρόνο να κάνω το μοντάζ (μου παίρνει σίγουρα ένα δίωρο μόνο το edit 😅), όμως όταν ολοκληρώνεται, νιώθω τόσο περήφανη που φτιάχνω κάτι δικό μου ολομόναχη! Είναι άλλωστε, ένας τρόπος να κάνω κάτι μόνη μου: μια διαδικασία που μου μαθαίνει πολλά όχι μόνο για τα απέραντα όρια της δημιουργικότητας αλλά και πράγματα πιο πρακτικά, όπως το πώς να χειρίζομαι τον φωτισμό και το πρόγραμμα επεξεργασίας βίντεο (χρησιμοποιώ το Adobe Premiere Pro, αν αναρωτιέσαι). Αυτό μου απέδειξε ότι η έμπνευσή μου δεν χρειάζεται να αφορά πάντα τον γραπτό λόγο. 🎬 Εδώ χρησιμοποίησα την εικόνα για να εκφραστώ και όλα πήγαν ρολόι!

Το να κάνω καινούρια πράγματα μου προσέφερε τόση ευχαρίστηση και με έκανε να ενθουσιάζομαι τόσο πολύ. Αισθανόμουν εκείνο το κύμα δημιουργικότητας που με είχε κατακλύσει στις αρχές του Οκτώβρη, όταν γύρισα από τις διακοπές μου, πανέτοιμη να αρχίσω να φτιάχνω καινούρια πράγματα. Ήθελα να γράψω τόσα άρθρα, να βγάλω τόσες φωτογραφίες…

Όσον αφορά τις βόλτες που έκανα, τελικά αυτές δεν αποτέλεσαν οι ίδιες θέματα για blogposts αφού επέλεξα να τις απολαύσω χωρίς να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ από την κάθε έξοδό μου για να μπει σε blogpost. Ωστόσο, πήρα αρκετές ιδέες από μέρη για τα οποία θέλω να γράψω στο άμεσο μέλλον και ανυπομονώ να γίνει καλά το πόδι μου για να ξαναβγώ out and about! 💪

ΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΑΦΟΤΟΥ ΕΦΑΡΜΟΣΑ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΜΟΥ

Υποθέτω ότι τελικά η έμπνευση απαιτεί που και που να κάνεις ένα βήμα πίσω. Να μην την εξαναγκάζεις. Μπορεί να είχα αρκετές ιδέες για άρθρα, όμως τo να κάτσω να μετατρέψω έναν γενικό τίτλο σε ένα ειδικό και άρτιο άρθρο, με άγχωνε πολύ, από τη στιγμή που ήξερα ότι η έμπνευσή μου βρισκόταν σε άδεια. Σκεφτόμουν από πού να ξεκινήσω, τι να γράψω και άλλα πολλά πάνω στα οποία δαπανούσα άσκοπα τόση ενέργεια και χρόνο. Η στρατηγική που χρειαζόμουν τελικά ήταν να δώσω στον εαυτό μου τον χώρο και τον χρόνο που χρειαζόταν. Χρόνο για να ξεκουραστώ. Χρόνο για να βγω έξω στο γυρουλιό. Χρόνο για να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό.

Το συμπέρασμά μου είναι ότι η έμπνευση μοιάζει τελικά με έναν μυ: έχει καλύτερη απόδοση όταν τον γυμνάζεις, όμως κάποια στιγμή απαιτεί ξεκούραση κι εσύ χρειάζεται να του τη δώσεις. Αφότου ξεκουραστεί, θα μπορέσει να αποδώσει ξανά και μάλιστα σε υψηλότερα επίπεδα.(Πςςς το σκέφτηκα πάλι η άτιμη 🤣)

Έτσι λοιπόν, το μυαλό μου μπόρεσε να φρεσκαριστεί και να κάνει ένα reset. Αυτή τη στιγμή, έχω μερικές ιδέες για επόμενα posts και το μόνο που με κρατάει πίσω πια είναι η αναβλητικότητα. Αυτό, όμως, είναι για άλλη φορά. Έχω πολλά στο μυαλό μου και το μόνο που αρκεί είναι να στρωθώ για να τα υλοποιήσω. Θα τα καταφέρω άραγε; 🤔

xx

Share: